Ανάμεσα σε αμφιλεγόμενες αποφάσεις και δηλώσεις, ο Χαβιέ Μιλέι αποφάσισε να αφήσει την Μπόκα Τζούνιορς για τη… Ρίβερ Πλέιτ το 2018
Η σύντομη καριέρα του Χαβιέ Μιλέι – που έπαιζε ως τερματοφύλακας – ξεκίνησε στις τάξεις των νέων της Chacarita Juniors, ενός συλλόγου του Μπουένος Άιρες με βαθείς δεσμούς με τον σοσιαλισμό. Εκεί έκανε τα πρώτα του βήματα ο πλέον Αργεντινός πρόεδρος και θα έφτανε τελικά στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, μεταξύ 1987 και 1989, όταν έκλεισε τα 18.
Το στυλ παιχνιδιού του και η «φιγούρα» του στο γκολ του κέρδισαν γρήγορα το παρατσούκλι «τρελός» και έτσι του αντιμετώπιζαν μέχρι το τέλος της (σύντομης) καριέρας του, επίσης σε ηλικία 18 ετών. Η αδιάψευστη προσέγγισή του στο παιχνίδι – ρίσκαρε να χτυπήσει κάθε μπάλα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και με ένα ακροβατικό άγγιγμα – τρόμαξε ακόμη και την ίδια την ομάδα, όπως περιέγραψε ένας πρώην συμπαίκτης του σε συνέντευξή του στην πύλη «TyC Sports».
«Έκανε τρελά πράγματα στο γκολ… Αμυνόταν με το κεφάλι, [fazia] πράγματα που σε έκαναν να πιστεύεις ότι είσαι τελείως τρελός», υπέθεσε.
Αλλά αν η προσωπικότητα ήταν υπερβολική στο γήπεδο, εξωτερικά η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Δια βίου υποστηρικτής της Μπόκα Τζούνιορς, ο Χαβιέ Μιλέι επέλεξε μια ριζοσπαστική στάση και, το 2018, αποφάσισε να αλλάξει σύλλογο… στη Ρίβερ Πλέιτ, τη μεγαλύτερη αντίπαλό τους. Φαίνεται αδιανόητο; Περιμένετε μέχρι να μάθετε τον λόγο. Όλα συνέβησαν κατά τη διάρκεια του Libertadores εκείνη τη χρονιά, όταν θεώρησε ότι η είσοδος ενός παίκτη στο γήπεδο ήταν μια λαϊκίστικη πράξη, όπως είχε εξηγήσει ο ίδιος στην «El País» εκείνη την εποχή.
«Έβλεπα το παιχνίδι και όταν το [Fernando] Μπήκε ο Γκάγκο, ξεκάθαρη πράξη λαϊκισμού, αποφάσισα να στηρίξω τον Ρίβερ [Plate]. Δεν θέλω να στηρίξω μια ομάδα που παίρνει λαϊκιστικές αποφάσεις. Για μένα, ο Γκάγκο ήταν ένας τρομερός παίκτης, ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο. Και έτσι έγινα αντι-Μπόκα [Juniors]”, αυτός είπε.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 2013, ο Javier Milei επέκρινε τον τότε πρόεδρο της Boca Juniors, Daniel Angelici. [o atual é Jorge Amor Ameal], μετά την επιστροφή του Juan Román Riquelme στο κλαμπ. Ο πλέον ηγέτης της Αργεντινής θεώρησε ότι παρά το είδωλο της Μπόκα και το ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα, η υπογραφή του Ρικέλμε, ο οποίος εκείνη την περίοδο ερχόταν σε διάλειμμα περίπου επτά μηνών, δεν θα πρόσθετε τίποτα στην ομάδα. Ήταν μόνο μία από τις πολλές διαφωνίες…
Φέτος, η Μπόκα Τζούνιορς «αναγκάστηκε» να ξεκαθαρίσει, σε ανακοίνωσή της, ότι ο σύλλογος δεν θα ιδιωτικοποιηθεί. Αυτή η ανάγκη προέκυψε όταν ο Mauricio Macri, πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, προσπάθησε να εφαρμόσει τις ιδέες του σε διάφορους τομείς της χώρας, κάτι που πάντα υποσχόταν να κάνει ο Javier Milei. Η τελευταία, μάλιστα, έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση πολλών δημόσιων εταιρειών, συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ, εταιρειών καυσίμων, ακόμη και αγορών.
«Πιστή στην προέλευσή της και σεβόμενη τις ξεκάθαρες αρχές που υπερασπίστηκαν σχεδόν 120 χρόνια ιστορίας, η Μπόκα Τζούνιορς επικυρώνει τον χαρακτήρα της ως μη κερδοσκοπικού Συλλόγου Πολιτών και την προϋπόθεση ότι ο σύλλογός μας ανήκει στους ανθρώπους, τα μέλη και τους συνεργάτες του που γίνονται καθημερινά μεγαλύτεροι. Η ζωή της Μπόκα Τζούνιορς είναι εγγενώς συνδεδεμένη με τον τόπο όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και απέκτησε διάσταση, που σήμερα είναι ένα λαϊκό κίνημα αναγνωρισμένο σε όλο τον κόσμο. [o Boca] θα είναι πάντα αφοσιωμένη στην κοινωνική πραγματικότητα όπου λαμβάνουν χώρα οι αθλητικές και πολιτιστικές της δραστηριότητες», μπορεί να διαβαστεί σε δήλωση της Μπόκα Τζούνιορς, που δημοσιεύτηκε πριν από μιάμιση εβδομάδα περίπου.
Και ούτε ο Μαραντόνα δεν… γλίτωσε
Το 2016, ο Javier Milei τράβηξε την προσοχή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά από ένα δημοσίευμα στο οποίο επιτέθηκε ευθέως στον Maradona – «Madredroga», όπως αναφέρθηκε στον πρώην παίκτη -, ένα είδωλο του Αργεντινού ποδοσφαίρου που πέθανε τον Νοέμβριο του 2020 μετά από καρδιοαναπνευστική ανακοπή.
Στην επίμαχη ανάρτηση, ο Μιλέι παρουσίασε έναν πίνακα σύγκρισης της καριέρας (και όχι μόνο) των Μαραντόνα και Πελέ, με στόχο να δείξει την ανωτερότητα του Βραζιλιάνου μέσα από τα γκολ που σημειώθηκαν και τα Μουντιάλ.
Εκτός από αυτές τις παραμέτρους, ο Αργεντινός πλέον πρόεδρος επέλεξε να προσθέσει και άλλες… πιο αμφιλεγόμενες, δίνοντας πάντα στον Μαραντόνα ένα «πλεονέκτημα»: «γκολ με το χέρι» (μηδέν έναντι ενός), «εισπνοή» (μηδέν έναντι 57 κιλών), «φιλιά στο στόμα των ανδρών» (κανένα εναντίον πολλών), «σωματικό σχήμα» (αθλητικό κατά λίπους) και «υπερδοσίες» (κανένα έναντι 12).
Ο Μαραντόνα, πρέπει να σημειωθεί, ποτέ δεν έκρυψε την υποστήριξή του στον Τσε Γκεβάρα ή τον Φιντέλ Κάστρο, πρώην πολιτικά πρόσωπα που υπερασπίζονταν ιδέες αντίθετες με αυτές του Μιλέι.
Του Αντρέ Σάντος